Σημειώσεις σχετικά με την Προσαρμοσμένη Επεξεργασία Επιπεδώσεως για Πλάκες Άνθρακα Χάλυβα

Ο Κρίσιμος Ρόλος της Ακριβούς Εξισορρόπησης στην Κατασκευή Πλακών Ανθρακούχου Χάλυβα

Γιατί η Επιπεδότητα Είναι Απαραίτητη για τη Διαστατική Ακρίβεια σε Εφαρμογές Πλακών Ανθρακούχου Χάλυβα

Η επίτευξη καλής διαστατικής ακρίβειας κατά την εργασία με πλάκες από ανθρακούχο χάλυβα ξεκινά με τη βεβαίωση ότι είναι αρκετά επίπεδες από την αρχή. Μικρές παραμορφώσεις ή καμπτότητες λίγο πάνω από 0,01 χιλιοστά ανά μέτρο συσσωρεύονται καθώς κόβουμε, διαμορφώνουμε και συναρμολογούμε τα εξαρτήματα. Τι συμβαίνει; Καταλήγουμε με κενά μεταξύ συγκολλήσεων ή εξαρτημάτων που δεν ευθυγραμμίζονται σωστά. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γέφυρες ή τον μεγάλο βιομηχανικό εξοπλισμό. Αυτά τα μικροσκοπικά ελαττώματα μπορούν πραγματικά να μειώσουν τη φέρουσα ικανότητα της κατασκευής κατά περίπου 15 τοις εκατό, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο The Fabricator το 2023. Γι' αυτό η ακριβής επίπεδη διαμόρφωση έχει τόσο μεγάλη σημασία. Βοηθά στην εξάλειψη των εσωτερικών τάσεων που δημιουργούνται όταν το μέταλλο ελασθεί και στη συνέχεια ψυχθεί. Χωρίς αυτό το βήμα, οι περισσότερες πλάκες δεν θα επιτύχουν τα πρότυπα επιπεδότητας που απαιτούνται για εφαρμογές όπως η λέιζερ κοπή ή οι CNC μηχανές, οι οποίες συνήθως απαιτούν απόκλιση μικρότερη από 0,3 mm/m σε όλη την επιφάνειά τους.

Πώς επηρεάζουν την ποιότητα της παραγωγής οι παραμορφώσεις σχήματος, όπως η καμπύλωση και οι πτυχές στις άκρες

Συνηθισμένα ελαττώματα σε ελάσματα από ανακυκλωμένο χάλυβα, όπως τα καμπτικά (διαμήκη κάμψη) και τα κύματα στις άκρες (εγκάρσια κυματισμοί), μπορούν να δημιουργήσουν ανομοιόμορφες επιφάνειες, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της ποιότητας της παραγωγής:

Αυτές οι παραβιάσεις αναγκάζουν τους κατασκευαστές να αυξήσουν το μέγεθος των πρώτων υλών κατά 5-7% για να αντισταθμίσουν τα απόβλητα, με αποτέλεσμα αύξηση του κόστους υλικών κατά 18-25 δολάρια ανά τόνο.

Εξισορρόπηση μεταξύ Υπερβολικής και Ανεπαρκούς Επίπεδωσης για τη Διατήρηση της Ακεραιότητας του Υλικού

Πάρα πολλά περάσματα επίπεδωσης υποβάλλουν τον ανθρακούχο χάλυβα σε σοβαρή τάση όταν υπερβαίνεται το όριο αντοχής σε διαρροή 275 έως 450 MPa, γεγονός που οδηγεί σε ενοχλητικές μικρορωγμές, ειδικά σε χάλυβες με περιεκτικότητα άνθρακα πάνω από 0,3%. Από την άλλη πλευρά, η ανεπαρκής επίπεδωση αφήνει υπόλοιπες τάσεις που επιστρέφουν να ενοχλούν κατά τις εργασίες συγκόλλησης, συχνά με αποτέλεσμα τη στρέψη των εξαρτημάτων κατά 1,2 έως 3,8 mm μετά τη συναρμολόγηση. Ο σύγχρονος εξοπλισμός επίπεδωσης πλέον ενσωματώνει τεχνολογία παρακολούθησης του πάχους σε πραγματικό χρόνο, επιτρέποντας στους χειριστές να εφαρμόζουν περίπου 5 έως 12 τοις εκατό πλαστική παραμόρφωση. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτό το εύρος λειτουργεί καλύτερα για την απομάκρυνση των εσωτερικών τάσεων, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα του υλικού να λυγίζει χωρίς να σπάει.

Επίπτωση της Μη Κατάλληλης Επίπεδωσης στις Επόμενες Διεργασίες και στην Απόδοση του Τελικού Προϊόντος

Όταν οι πλάκες δεν είναι σωστά επίπεδες, η μεταβολή της γραμμής κοπής κατά τη λειτουργία λέιζερ αυξάνεται κατά περίπου 30%, γεγονός που σημαίνει ότι οι μηχανές χρειάζονται περίπου 22% επιπλέον ισχύ απλώς για να διατηρήσουν ικανοποιητική ποιότητα κοπής. Για εργασίες διπλώματος με πρέσσα, οι υπόλοιπες τάσεις επηρεάζουν σημαντικά και τις γωνίες δίπλωσης. Αντί να διατηρούνται μέσα σε στενή ανοχή ±0,5°, παρατηρούνται ασυνέπειες που φτάνουν μέχρι ±2,1°. Οι μεσαίου μεγέθους εγκαταστάσεις κατασκευής αισθάνονται επίσης αυτό το πρόβλημα στα πορίσματά τους, με το κόστος επανεργασίας να αυξάνεται περίπου στα 740.000 δολάρια ετησίως, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του κλάδου. Τα καλά νέα; Η έλεγχος της επιπεδότητας των πλακών μετά την εξισορρόπηση με χρήση λέιζερ προφιλομετρίας βοηθάει σημαντικά στην πρόληψη όλων αυτών των προβλημάτων. Οι περισσότεροι κατασκευαστές αναφέρουν ότι περίπου 98 ή 99 από κάθε 100 πλάκες θα βρίσκονται τότε μέσα στις απαιτούμενες προδιαγραφές ASTM A6/A6M που χρειάζονται για σοβαρές βιομηχανικές εφαρμογές.

Κατανόηση των Εσωτερικών Τάσεων και της Επίδρασής τους στην Επιπεδότητα Πλάκας Άνθρακα Χάλυβα

Προέλευση Εσωτερικών Τάσεων από Κύλιση, Ψύξη και Θερμικά Διαβαθή σε Πλάκες Άνθρακα Χάλυβα

Οι εσωτερικές τάσεις στις πλάκες από ανθρακούχο χάλυβα αναπτύσσονται κυρίως όταν υφίστανται διεργασίες θερμής έλασης, στη συνέχεια ψύχονται και υποβάλλονται επίσης σε διάφορες θερμικές επεξεργασίες. Κατά τις επιχειρήσεις έλασης, τείνει να υπάρχει άνιση κατανομή της πίεσης σε όλο το πάχος του μεταλλικού φύλλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη υπολειμματικής τάσης στις εξωτερικές επιφάνειες, ενώ το μεσαίο τμήμα υφίσταται συμπίεση. Όταν η ψύξη είναι γρήγορη μετά την επεξεργασία, τα προβλήματα επιδεινώνονται, επειδή τα εξωτερικά μέρη συρρικνώνονται πολύ γρηγορότερα σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει στην κεντρική περιοχή. Έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2023 στο Journal of Materials Engineering επιβεβαίωσε πράγματι αυτό το φαινόμενο που σχετίζεται με τάσεις λόγω ψύξης. Επιπλέον, οι μεταβολές της θερμοκρασίας που προκαλούνται από συγκολλήσεις ή επόμενες θερμικές επεξεργασίες μπορούν να διαταράξουν τη διάταξη του κρυσταλλικού πλέγματος μέσα στο υλικό. Ως αποτέλεσμα, οι πλάκες χάλυβα συχνά τελειώνουν στρεβλωμένες ή διαστατικά ασταθείς με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στους κατασκευαστές που προσπαθούν να διατηρήσουν τα πρότυπα ποιότητας.

Χρησιμοποιώντας Ελεγχόμενη Πλαστική Παραμόρφωση για Αποτέλεσμα Τάσης και Βελτίωση της Επιπεδότητας

Οι μηχανές εξισορρόπησης λειτουργούν εφαρμόζοντας πλαστική παραμόρφωση με ελεγχόμενο τρόπο, ο οποίος βοηθά στην ομοιόμορφη διασπορά των εσωτερικών τάσεων σε όλο το υλικό. Όταν οι χειριστές ξεπεράσουν το σημείο ορίου διαρροής, το οποίο συνήθως βρίσκεται μεταξύ 250 και 500 MPa για τους περισσότερους ανθρακούχους χάλυβες, μπορούν να αναδιαμορφώσουν μόνιμα τις παραμορφωμένες δομές των κόκκων. Με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονται περίπου 90 έως 95 τοις εκατό των ενοχλητικών προβλημάτων σχήματος που παρατηρούνται σε φαινόμενα όπως οι καμπτικές παραμορφώσεις, διατηρώντας παράλληλα τη δομική αντοχή του μετάλλου. Σήμερα, τα νεότερα συστήματα εξισορρόπησης είναι εξοπλισμένα με αισθητήρες που παρακολουθούν το πάχος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, επιτρέποντας στους τεχνικούς να ρυθμίζουν δυναμικά την πίεση των κυλίνδρων. Το αποτέλεσμα; Οι τάσεις αποτελούνται σωστά, χωρίς να μειώνεται η αντοχή του υλικού σε μεταγενέστερες δοκιμές εφελκυσμού.

Πώς Επηρεάζει το Όριο Διαρροής τις Στρατηγικές Εξισορρόπησης και τη Συμπεριφορά Παραμόρφωσης

Η όριο διαρροής των πλακών από ανθρακούχο χάλυβα έχει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του είδους των δυνάμεων εξισορρόπησης που απαιτούνται κατά την επεξεργασία και του τρόπου με τον οποίο το υλικό θα παραμορφωθεί υπό πίεση. Όταν εργάζεστε με κράματα υψηλού ορίου διαρροής που έχουν αντοχές περίπου 345 MPa ή υψηλότερες, οι χειριστές συνήθως χρειάζονται περίπου 15 έως 20 τοις εκατό περισσότερη πίεση των κυλίνδρων σε σύγκριση με τους συνηθισμένους χαμηλού άνθρακα χάλυβες, απλώς και μόνο για να επιτευχθεί το ίδιο επίπεδο διόρθωσης επιπεδότητας. Η εύρεση της σωστής ισορροπίας μεταξύ της εφαρμοζόμενης δύναμης και της τάσης του υλικού να εργαστεί σκληρότερα είναι κρίσιμη σε αυτό το σημείο. Πολύ μεγάλη παραμόρφωση καθιστά το χάλυβα λιγότερο πλάστικο, αλλά ανεπαρκής διόρθωση σημαίνει ότι αυτές οι ενοχλητικές υπόλοιπες τάσεις παραμένουν στο υλικό. Πολλά σύγχρονα ελάσματα έχουν αρχίσει να ενσωματώνουν ειδικές βάσεις δεδομένων σχετικά με τα όρια διαρροής στα συστήματα εξισορρόπησής τους. Αυτές οι προηγμένες διαμορφώσεις προσαρμόζουν αυτόματα τις παραμέτρους βάσει του συγκεκριμένου τύπου χάλυβα που επεξεργάζονται, κάνοντας τις λειτουργίες πιο ομαλές και αποδοτικές.

Προσαρμοσμένες Λύσεις Επίπεδης Διαμόρφωσης Προσαρμοσμένες στο Υλικό και τις Απαιτήσεις του Πελάτη

Ρύθμιση του Κενού Ρολών και των Παραμέτρων Παραμόρφωσης Βάσει του Πάχους και της Ορίου Διαρροής της Πλάκας Άνθρακα

Η ακριβής εξισορρόπηση ξεκινά με την εξέταση του πάχους μιας πλάκας από ανθρακούχο χάλυβα και της αντοχής της σε διαρροή. Όταν δουλεύουμε με παχύτερες πλάκες, πάχους 25 mm ή περισσότερο, γενικά χρειάζεται να ρυθμίσουμε τα διάκενα των κυλίνδρων πιο ευρέα, ώστε η δύναμη να κατανέμεται κατάλληλα και όχι να εστιάζεται σε ένα σημείο, κάτι που μπορεί να προκαλέσει ζημιά. Τα υλικά με υψηλότερη αντοχή διαρροής, άνω των 350 MPa, παρουσιάζουν επίσης τις δικές τους προκλήσεις. Πρέπει να ελέγχουμε την πλαστική παραμόρφωση σε ποσοστό περίπου μισού τοις εκατό έως λίγο πάνω από 1%, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Materials Processing Journal πέρυσι. Αυτή η προσεκτική ισορροπία βοηθά στη μείωση της ανεπιθύμητης επαναφοράς χωρίς να απειλείται η συνολική δομή του υλικού. Η σωστή ρύθμιση όλων αυτών των παραγόντων εξασφαλίζει ότι το τελικό προϊόν θα παραμείνει επίπεδο, ακόμη και όταν επεξεργαζόμαστε διαφορετικές προδιαγραφές χάλυβα.

Ακριβείς Εξισορροπητές ως Λύση για την Εξάλειψη Διαμήκους Καμπύλωσης και Κυμάτων Άκρων σε Εργασίες Υψηλής Ανοχής

Οι εξομαλυντές CNC αυτές τις μέρες μπορούν να διορθώσουν αυτά τα ενοχλητικά προβλήματα σχήματος ρυθμίζοντας συνεχώς τη θέση των κυλίνδρων και την πίεση που εφαρμόζουν. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο περιοδικό Fabrication Tech Review, οι μηχανές που αυτοματοποιούν αυτήν τη διαδικασία μειώνουν τα προβλήματα κυματισμού στις άκρες κατά περίπου 90% όταν επεξεργάζονται χάλυβα υψηλής ποιότητας για αεροδιαστημικές εφαρμογές. Ο τρόπος λειτουργίας αυτών των συστημάτων είναι αρκετά έξυπνος. Ξεκινούν κάνοντας μεγάλες καμπύλες στους αρχικούς κυλίνδρους, και στη συνέχεια σταδιακά μεταβαίνουν σε μικρότερες ρυθμίσεις πιο μπροστά στη γραμμή. Αυτή η βαθμιαία προσέγγιση βοηθάει να επιτευχθεί εξαιρετική επιπεδότητα, μερικές φορές μέσα σε ανοχή λιγότερο από μισό χιλιοστό ανά τετραγωνικό μέτρο.

Μελέτη περίπτωσης: Παράδοση προσαρμοσμένου εξομαλυντικού συστήματος για ένα μεγάλο έργο κατασκευής με αυστηρές προδιαγραφές επιπεδότητας

Πρόσφατο έργο υποδομών ενέργειας απαιτούσε πλάκες πάχους 80 mm (ASTM A572 Grade 50) να διατηρούν επιπεδότητα ⁥1,2 mm/m για συναρμολογήσεις βάσεων τουρμπίνας. Η λύση μας περιελάμβανε:

• Ενδο-εξομαλυντική ανοπτητική αποστρεσσοποίηση στους 650°C
  Η διαδικασία επέτυχε συνέπεια επιπεδότητας 0,9 mm/m, μειώνοντας τον χρόνο προετοιμασίας για συγκόλληση κατά 34% και τα ποσοστά απορριμμάτων κατά 27% σε σύγκριση με προηγούμενες μεθόδους (Heavy Industry Quarterly, 2023).

Εξομάλυνση Πριν από την Κοπή: Βελτίωση της Ακρίβειας στις Λειτουργίες Λέιζερ και Πλάσματος

Πρόληψη Στρέβλωσης και Διαστασιακών Ανακριβειών μέσω Εξομάλυνσης Πλακών Άνθρακα Χάλυβα Πριν από την Κοπή

Όταν εργάζεστε με πλάκες από ανθρακούχο χάλυβα για λειτουργίες λέιζερ ή πλάσμα, είναι πολύ σημαντικό να τις εξισώσετε πρώτα, καθώς αυτό βοηθά στην εξάλειψη των εσωτερικών τάσεων που τείνουν να παραμορφώσουν το μέταλλο όταν εκτεθεί σε θερμότητα κατά τη διαδικασία κοπής. Αν αυτές οι τάσεις δεν αντιμετωπιστούν σωστά σε ρολλάριστες πλάκες, μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορες απρόβλεπτες συμπεριφορές του υλικού. Μια πρόσφατη μελέτη του κλάδου το 2024 εξέτασε αυτό το ζήτημα και ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον σχετικά με πιο παχιές πλάκες, άνω των 12 mm. Αυτά τα μεγαλύτερα τμήματα στρεφόταν πράγματι μεταξύ 0,3 και 1,2 χιλιοστών ανά μέτρο μήκους όταν κάποιος προσπαθούσε να τα κόψει χωρίς να έχει προηγουμένως εξισώσει. Οι προκύπτουσες παραμορφώσεις μετά την κοπή επηρεάζουν σίγουρα την ακρίβεια των τελικών διαστάσεων. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για πράγματα όπως η κατασκευή συστημάτων αερισμού, όπου τα πάντα πρέπει να εφαρμόζουν τέλεια μέσα σε κλάσματα χιλιοστού, ή ακόμη και δομικά στοιχεία όπως βάσεις στήριξης που απαιτούν ακριβείς μετρήσεις για σωστή εγκατάσταση.

Πώς οι μη επίπεδες πλάκες επηρεάζουν την ποιότητα κοπής και την ακρίβεια συναρμολόγησης στην ακριβή κατασκευή

Όταν εργάζεστε με πλάκες από ανθρακούχο χάλυβα που δεν είναι τελείως επίπεδες, τα συστήματα λέιζερ αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μετατόπιση των εστιακών σημείων. Αυτό προκαλεί ασυνέπεια στην πυκνότητα ενέργειας σε όλη την επιφάνεια του υλικού, η οποία μερικές φορές μειώνεται έως και 18%. Το επόμενο που συμβαίνει είναι αρκετά εκνευριστικό για τους κατασκευαστές. Τα πλάτη κοπής (kerf) καταλήγουν να είναι ακανόνιστα, περίπου ±0,1 mm σε σωστά επιπεδωμένες πλάκες, σε σύγκριση με περίπου το διπλάσιο εύρος (περίπου 0,35 mm) όταν χρησιμοποιούνται συνήθη υλικά από το ράφι. Αυτές οι διαφορές δημιουργούν πραγματικά προβλήματα όταν προσπαθείτε να επιτύχετε καλές συγκολλήσεις, αφού οι επιφάνειες απλώς δεν ταιριάζουν σωστά. Σύμφωνα με αναφορές από την παραγωγική γραμμή από αρκετά εργοστάσια, σχεδόν τα τρία τέταρτα όλων των διαστασιακών διορθώσεων που απαιτούνται μετά την κοπή οφείλονται απλώς σε βασικά προβλήματα επιπεδότητας που δεν διορθώθηκαν πριν ξεκινήσει η εργασία.

Καλές Πρακτικές για την Ενσωμάτωση Επιπεδοποίησης σε Διαδικασίες Προ-Κοπής

1. Επαληθεύστε την επιπεδότητα των εισερχόμενων υλικών χρησιμοποιώντας σάρωση με λέιζερ (με ανοχή ± 0,2 mm/m)
2. Χρησιμοποιήστε μηχάνημα ευθυγράμμισης με τάση με δυνατότητα κάμψης 15-25% για επανακατανομή των τάσεων
3. Δώστε 24-ωρη χαλάρωση τάσης μετά την επιπεδοποίηση πριν από τις εργασίες κοπής
4. Εφαρμόστε παρακολούθηση πάχους σε πραγματικό χρόνο για δυναμική ρύθμιση των παραμέτρων επιπεδοποίησης

Αυτή η ακολουθία μειώνει την παραμόρφωση μετά την κοπή κατά 89% σε σύγκριση με μη επεξεργασμένο υλικό, διατηρώντας παράλληλα την ορίζουσα αντοχή της πλάκας από χάλυβα άνθρακα μέσω ελεγχόμενης πλαστικής παραμόρφωσης.

Εξασφάλιση Ποιότητας και Τάσεις της Βιομηχανίας στην Επιπεδοποίηση Πλακών Χάλυβα Άνθρακα

Μέθοδοι Δοκιμής Επιπεδότητας και Συμμόρφωση με Ειδικά Πρότυπα Πελατών

Η σύγχρονη παραγωγή απαιτεί η ανοχή επιπεδότητας των πλακών από ανθρακούχο χάλυβα να είναι μικρότερη από ±0,004 ίντσες ανά γραμμικό πόδι (ASTM A6/A6M-24). Η λέιζερ σάρωση και οι μηχανές συντεταγμένων μέτρησης (CMM) μπορούν πλέον να επαληθεύουν το 95% της επιπεδότητας των επιφανειών των πλακών, ποσοστό 32% υψηλότερο από τις παραδοσιακές μεθόδους με κανόνα. Για εφαρμογές υψηλής ακρίβειας, όπως οι βάσεις εξοπλισμού ημιαγωγών, τα προσαρμοσμένα πρωτόκολλα δοκιμών συνδυάζουν συνήθως:

• Πολυσημεία προφίλ με λέιζερ για την απεικόνιση καμπτόμενων και παραμορφώσεων στις άκρες
• Επαλήθευση αποτόνωσης μέσω δοκιμής μικροσκληρότητας
• Κριτήρια επιτυχίας/αποτυχίας εξατομικευμένα για τον πελάτη ως προς την υπολειπόμενη καμπυλότητα

Μείωση των αποβλήτων και της επανεργασίας μέσω ακριβών και συνεπών διαδικασιών επιπεδώσεως

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από τον Σύλλογο Κατασκευαστών το 2023, περίπου ένα στα πέντε φύλλα ανθρακούχου χάλυβα καταλήγει σε απόβλητα επειδή οι εργάτες δεν επιτύχαιναν τη σωστή εξισορρόπηση. Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα οφείλονται σε στρεβλές επιφάνειες κοπής και συγκολλήσεις που απλώς δεν ευθυγραμμίζονται σωστά. Οι επίπεδοι διορθωτές υψηλής ποιότητας μειώνουν αυτού του είδους τα απόβλητα, καθώς διατηρούν τις παραλλαγές πάχους υπό έλεγχο στο 0,2% ή λιγότερο κατά τη διόρθωση των τάσεων στο υλικό. Αυτά τα προηγμένα μηχανήματα λειτουργούν με συστήματα κλειστού βρόχου που ρυθμίζουν συνεχώς τα διάκενα των κυλίνδρων κατά τη λειτουργία. Αυτό βοηθά στην αποφυγή της υπερ-εξισορρόπησης, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τη συνολική αντοχή του μετάλλου. Για όσους εργάζονται με ισχυρότερα υλικά με βαθμολογία άνω των 50 ksi, η επίτευξη αυτής της ισορροπίας γίνεται απολύτως απαραίτητη για τη διατήρηση της δομικής ακεραιότητας κατά τη διάρκεια των παραγωγικών διαδικασιών.

Αναδυόμενες Τάσεις: Αυξανόμενη Ζήτηση για Ακριβείς Διορθώσεις σε Βιομηχανικούς Τομείς Υψηλής Ανοχής

Τα τελευταία χρόνια, η ανανεώσιμη ενέργεια έχει πράγματι σημειώσει σημαντική πρόοδο στις παραγγελίες πλακών από ανθρακούχο χάλυβα. Σήμερα βλέπουμε περίπου το 41% των πλακών ακριβούς βαθμονόμησης να εισέρχεται σε αυτόν τον κλάδο, πολύ υψηλότερο από το 12% του 2018. Ειδικά για ανεμογεννήτριες, αυτοί οι μεγάλοι φλαντζές πρέπει επίσης να είναι εξαιρετικά επίπεδοι — σε πλήρης έκταση 40 ποδιών, περίπου ±0,002 ίντσες! Αυτό το αυστηρό ανοχή ωθεί τους κατασκευαστές να μεταβαίνουν σε ευφυείς εξομαλυντές με υποστήριξη AI, οι οποίοι μπορούν να προβλέψουν τα σημεία πίεσης πριν γίνουν πρόβλημα. Ταυτόχρονα, οι εφαρμογές στην αεροδιαστημική και την πυρηνική βιομηχανία απαιτούν ένα ακόμη πιο δύσκολο έργο: την επεξεργασία των πλακών τους σε χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτές οι ειδικές πλάκες πρέπει να εξομαλύνονται σε υπο-μηδενικές θερμοκρασίες για να αποφευχθεί η δημιουργία μικρών ρωγμών κατά τα τελικά στάδια της παραγωγής, οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη δομική ακεραιότητα στο μέλλον.