Laminae ferri carbonisadas ad conflatandas sunt specialiter descriptae ut varias processus conflandi—sicut conflatio arcus metalli protecti (SMAW), conflatio metalli gasis (GMAW), et conflatio arcus cum nucleo fluxus (FCAW)—facilitent sine mechanica proprietate detrahenda aut nimia distorsione aut scissura. Clavis ad eorum conflabilitatem est compositio chemica controlata, praesertim contentus carbonis parvus (typice ≤0.25%) et sulfuris/phosphorus impuritates limitatas, quae periculum scissurae hydrogeni inducentis et fragilitatis minuunt. Elementa alloying sicut manganesum adduntur ut robur melius fiat dum conflabilitas servatur, et deoxidatores sicut silicium aut aluminium ut confusum limpidum faciant. Laminae ferri carbonisati ad conflandum possunt normalizari vel annealari ut microstructura uniformis fiat et stressus residui minuantur. Praecaleture et tractamentum caloris post conflatum (PWHT) requiritur secundum crassitudinem laminarum et parametras conflandi, cum sectiones crassiores saepe praecaleture necessitant ut velocitas frigendi tardetur et formatio martensiti praeveniatur. Proprietates mechanicae post conflandum debent satisfacere vel superare specificasiones metalli basis, cum tentamina trahentia, flectentia, et impactuum in iunctis conflatis fiunt ut integritas certa fiat. Hae laminas late in structura (conflatae frames ferreae), vasibus pressurae, ductibus, et componentibus structuralibus ubi conflatus fideles essentiales sunt, utuntur. Standardes sicut ASTM A516 pro laminis vasorum pressurae vel EN 10149 pro ferro structurali fortitudinis altius conflabilitatis requisita definiunt. Selectio propria et procedura conflandi critica est ut securitatem structuralem et longevitatem componentium conflatorum certificent.