Tarcze z odpornej na zużycie stali węglowej są konstruowane tak, aby wytrzymać ciężkie tarcie, uderzenia i tarcie w surowych warunkach eksploatacyjnych, co czyni je niezbędne dla sprzętu i konstrukcji narażonych na dynamiczne obciążenia i abrazyjne medium. Ich odporność na zużycie pochodzi z kombinacji wysokiej twardości, wytrzymałości oraz odpowiedniej mikrostruktury. Zawartość węgla znajduje się zwykle w zakresie 0,4% do 1,0%, a do stopu dodaje się elementy stopowe, takie jak chrom, mangan i molibdan, aby utworzyć twarde karbidy i zwiększyć odporność na zużycie. Procesy obróbki cieplnej, takie jak wypacanie i odwodnianie, są stosowane do osiągnięcia mikrostruktury martensytowej, co prowadzi do poziomów twardości od 350 do 600 HB. Odporność na zużycie pomiarowo ocenia się za pomocą testów, takich jak test Taber abrasji lub test abrasji piaskiem suchym/rubber wheel, które symulują rzeczywiste warunki zużycia. Tarcze z odpornej na zużycie stali węglowej znajdują szerokie zastosowanie w górnictwie (łóżka samosładów, komponenty konwejera), budownictwie (wiadra koparek, nakładki do krushers), oraz w ciężkim przemyśle (sprzęt do obsługi materiałów, maszyny w zakładach cementowych). Ich zdolność do oporu przed zużyciem znacząco przedłuża czas użytkowania i zmniejsza koszty konserwacji w porównaniu do zwykłej stali węglowej. Podczas wybierania płyt odpornych na zużycie należy uwzględnić czynniki takie jak rodzaj tarć (supełkowe, uderzeniowe lub erozyjne), temperatura pracy oraz wymagana formowalność. Niektóre gatunki oferują równowagę między odpornością na zużycie a spawalnością, pozwalając na modyfikacje na miejscu, podczas gdy inne przyorytetyzują maksymalną twardość dla ekstremalnych warunków zużycia.