Rura stalowa wyciągana zimno powstaje poprzez zmniejszenie średnicy i grubości ścianki rur walcowanych ciepło za pomocą serii form do wyciągania, co zapewnia lepszą dokładność wymiarową i jakość powierzchni. Ten proces poprawia właściwości mechaniczne (moc graniczna poddania +15–20% w porównaniu do walcowania ciepłego) i osiąga ściśle określone tolerancje (średnica zewnętrzna ±0,1mm, grubość ścianki ±0,05mm), co czyni ją idealną dla zastosowań precyzyjnych. Materiały obejmują stal karbonową (1010, 1045), stal stopową (4130, 4340) oraz stal nierdzewną (304, 316), przy średnicach od 6mm do 200mm i grubości ścianek 0,5–15mm. Proces wyciągania zimnego może obejmować pojedyncze lub wielokrotne operacje, po których następuje wybielanie w celu przywrócenia plastyczności i usunięcia wewnętrznych naprężeń. Powierzchnie mogą być lśniące (polerowane do Ra ≤0,8μm) lub matowe (obwiedzione olejem do zapobiegania rdzeniu), z możliwościami elektroplatowania (chrom, nikkel) dla zastosowań dekoracyjnych lub oporowych na zużycie. Kluczowe zastosowania obejmują: cylindry hydrauliczne (wymagające gładkich powierzchni wewnętrznych dla ruchu tłoka), wały maszyn precyzyjnych, rury sprzętowe medyczne oraz komponenty samochodowe (kolumny kierownicze, linie hamulcowe). Kontrola jakości obejmuje testowanie prądem wirowym w celu wykrycia defektów powierzchniowych, sprawdzanie okrągłości (odchylenie ≤0,05mm) oraz testowanie twardości (HRB 60–90 dla stopni stali karbonowej). W porównaniu do rur walcowanych ciepło, produkty wyciągane zimno oferują lepszą odporność na zmęczenie i formowalność, choć koszty produkcji są wyższe, co czyni je preferowanym wyborem tam, gdzie precyzja i wydajność mają większe znaczenie niż rozważania budżetowe.