Tubus ferreus calidus sine sutura conficitur per formandum billetum ferri calefacti in formas tubulorum super punctum recrystallizationis (1,100–1,300°C), quod excellens ductilitatem et resistenciam impactionis generat. Procedit processus per tres partes principales: 1) perforatio, ubi billet rotatur et penetratur ab acupresso ut concham cavam formet; 2) volventia, usus machinis automatis vel semi-automatis ad minuendam crassitudinem parietis et dilatandam diametrum; 3) dimensionatio, ut dimensiones finales consequantur cum tolerantiis OD ±1% et crassitudine parietis ±8%. Materiales communes continent ferrum carbonatum (20#, ASTM A106 Gradus B), ferrum ex liga parva (15CrMo, ASTM A335 P11), et ferrum non rubigine corruptibile (316H), cum fortitudinibus cedendi rangentibus inter 250 MPa et 550 MPa. Tubi calidi aestimantur propter capacitatem tractandi magnos diametros (200–1,200mm) et parietes crassos (10–100mm), eos idoneos reddentes pro sustentaculis structurarum (pilae pontium), ductibus altius caloris (superheater vaporis), et componentibus machinarum gravium (hydraulicarum cylindros). Finis superficiei est saepissime squama molaris (niger), licet optiones tales ut decorticatio (ASTM A967) vel galvanizatio (ASTM A123) disponantur pro locis corruptorii prone. Proprietates mechanicae comprehendunt elongationem ≥20% (pro ductilitate) et flexibilitatem (180° circa mandrelum 3D), cum applicationibus extendentibus per sectores energiae, constructionis, et industriae, ubi formabilitas et rationabilitas prioritate gaudent super praecisionem dimensionalem.